سبکهای تدریس و راهنمایی بهینه برای رشته زبان انگلیسی

هدف این تحقیق آن بود که مشخص شود مدرسان و دانشجویان رشته زبان انگلیسی در دانشگاههای ایران چه سطحی از راهنمایی را در دروس پایه و تخصصی خود مطلوب می دانند. برای این منظور از یک چهارچوب نظری که سبکهای تدریس را در پیوستاری از سبکی که حداکثر راهنمایی را فراهم می کند تا سبکی که حداقل راهنمایی را مطلوب می داند، استفاده شد. تعداد شرکت کنندگان در این تحقیق 306 دانشجو و 36 مدرس بود. شرکت کنندگان در تحقیق به سؤالهای دو نسخه یک پرسشنامه پاسخ دادند. بررسی نتایج با استفاده از آمار توصیفی، آزمون تی و آزمون annova حاکی از آن بود که دانشجویان در هر دو گروه دروس پایه و تخصصی سبکهای تدریسی را که میزان متعادلی از راهنمایی به دانشجو ارائه می کنند، بر سبکهای تدریسی که حداقل یا حداکثر میزان راهنمایی ارائه می کنند، ترجیح می دادند، اما مدرسان سبکهای مختلفی را برای دروس پایه و تخصصی مطلوب می دانستند.